"Sara": Bob Dylans gekwetste lied voor de vrouw van wie hij nooit is gestopt te houden

Het verhaal "Sara" is niet zomaar een naam die Bob Dylan zingt. Het is een gefluisterde afscheidsbrief aan de vrouw die zijn leven veranderde. Een terugblik op een liefdesverhaal dat even mooi als tragisch is.

Door Julien Bouisset

Gepubliceerd op 13 augustus 2025 om 18:00 uur

Google Nieuws Abonneer om te lezen

31 juli 1975. In de imposante Studio E van Columbia Records in Manhattan voltooit Bob Dylan zijn 17e solohoofdstuk. Midden in de nacht neemt hij het laatste stuk op van "Desire", een vinylalbum dat folk, denkbeeldige westerns en intieme tragedie met elkaar verweeft. Voor hem, door het raam, bevroren als een verschijning uit een droom, staat een vrouw rechtop, zwijgend. Haar naam is Sara Lownds. Dit Amerikaanse model, twee jaar ouder dan hij, deelt sinds 1965 het leven van de bard. Ze is moeder geworden van vier van zijn kinderen. Hij had van haar gehouden, hij hield nog steeds van haar. Maar de afgelopen maanden is hun verbintenis uit de toon gevallen. Dus schreef "Zim" in het grootste geheim een liedje voor hem. Net zoals toen hij tien jaar eerder "Sad-Eyed Lady of the Lowlands" componeerde om het hoofdstuk "Blonde on Blonde" af te sluiten. Dit keer zal zijn melodie haar voornaam dragen. Met een smekende blik in zijn ogen plaatst hij zijn vingers op de snaren van zijn gitaar en fluistert: "Deze is voor jou." En hij speelt. Voor deze vrouw voor wie hij nooit echt had gezongen. Voor "Sara".

De Roma-zigeunergeest

Sara, geboren als Shirley Marlin Noznisky, is veel meer dan alleen een voornaam voor Bob Dylan . Ze is de vergeten echtgenote van de mythe, de discrete figuur achter de geweldige albums, de stille muze die nooit interviews geeft, maar wiens aanwezigheid sommige werken heeft gevoed...